जन्माई मलाई दुःख गरेर हुर्कायौ तिमीले
आकाशको तारा देखाई देखाई फुक्र्यायौ तिमीले
मलाई चोट लागेमा कतै दुख्दथ्यो तिम्रो मन
अहिले मलाई किन टाढा पठाउँदै छौ ? भन
अर्काको घर जाने जात भन्थ्यौ सानैदेखि
सबै काम सिकाउँथ्यौ मैले जानेदेखि
भन्थ्यौ भोलि अर्काकोमा दुःख हुन्छ नानी
नजानेमा घाँस दाउरा र बोक्नलाई पानी
छोरीले चैं अरूको घर जानै पर्ने अरे
नत्र बाआमाको इज्जत जान्छ भन्छन् भरे
जसले जे जे भने पनि सही बस्नुपर्छ
देख्दा त यो छोरीको जीवन बरर आँसु झर्छ
अर्काको घर जाने जात माइतीले भन्ने
घरकाले नि सँधैभरि पराईमै गन्ने
छोरीहरूको सपनामा सल्काइन्छ आगो
होइन र ए आमा । त्यो छोरी तिम्ले ‘पा’ को
बुहारी भै गएपछि सबै काम गर्नुपर्ने
मर्नपरे घरका लागि हाँसी हाँसी मर्नुपर्ने
कस्तो जन्म दियौ प्रभु छोरी जातैको
नारीलाई सम्झन्छन् यहाँ मैलो हातैको
